შვიდი მიზეზი იმისა, თუ რატომ არის კონფლიქტი უკრაინაში რეალურად რუსეთის ინტერვენცია
უკრაინაში ომის დაწყებისთანავე კრემლის მედია და ოფიციალური წარმომადგენლები ცდილობდნენ იგი ქვეყნის შიდა კონფლიქტად მოენათლათ, რაშიც რუსეთს არანაირი როლი არ გააჩნდა. მიუხედავად იმისა, რომ დასავლური მედია ადასტურებს რუსეთის ფართო დახმარებას ე.წ. “სეპარატისტებისადმი”, მაინც ხშირად გამოიყენება ისეთი ტერმინები, როგორიცაა “მეამბოხეები” და “სამთავრობო ჯარები”, რითიც ისინი უნებლიედ ხელს უწყობენ კრემლის მიერ შემოთავაზებულ სამოქალაქო ომის ნარატივის. ეს გასაგებიცაა, რადგან წარმოებული კონფლიქტი წარმოჩენილია როგორც ჭეშმარიტი სამოქალაქო ომი, სადაც რუსეთი უარყოფს მის მონაწილეობას იმ “მოხალისეების” დაცვის კუთხით, რომლებმაც არჩევანი გააკეთეს ებრძოლათ “სეპარატისტების” მხარეს დონბასში. თუმცა, არსებობს ფაქტები, რომლებიც ადასტურებენ, რომ ეს ომი არ არის უკრაინის შიდა კონფლიქტი. .
.
facebook twitter euromaidanpress_transp3 English  한글 Italiano Svenska ქართული Română Deutsch Русский Português Español Nederlands עברית Čeština Français Polski Tiếng Việt
1. ყველაფერი დაიწყო რუსული მედიიდან:
ევრომაიდანის პროტესტიდან მოყოლებული – კრემლთან ასოცირებულმა მედიამ პროპაგანდის კასკადი შექმნა, რომელიც მიზნად ისახავდა მომიტინგეთა დისკრედიტაციას და მათ დასავლეთის მიერ მხარდაჭერილ ჯგუფებად წარმოჩენას, ასევე გადაჭარბებული იყო ულტრა მემარჯვენე ჯგუფების მიერ შესრულებული როლის მნიშვნელობაც. ისტორიები “ფაშისტური დანაშაულების” შესახებ, და ახალი ხელისუფლების მხრიდან დაშვებულ ნებისმიერ შეცდომაზე დადარაჯება, მაგალითად ნაჩქარევი გაუქმება იანუკოვიჩის მიერ მიღებული კანონისა, რომელიც რუსულ ენას რეგიონული ენის სტატუსს ანიჭებდა, რამაც იმთავითვე წაახალისა პრო-რუსული პროტესტი რუსულენოვანი მოსახლეობით ფართოდ დასახლებულ სამხრეთ-აღმოსავლეთ უკრაინაში. შემდგომ, პუტინის მხარდამჭერი მედიის მიერ მოხდა ყურადღების გამახვილება ოდესის ტრაგედიაზე, მარიუპოლის შეჯახებებზე და დონბასში მოკლულ სამოქალაქო პირებზე, რომელიც უკრაინელების მიერ შეგებებულმა ცეცხლმა იმსხვერპლა, რომელიც თავის მხირვ ტერორისტთა მიერ ცოცხალი ფარის აღმართვამ გამოიწვია. ამან თავის მხრივ გამოიწვია მოხალისეთა მობილიზაცია სეპარატისტების მხარეს დონბასიდან და რუსეთიდან. რუსული მედიის ზემოქმედების გარეშე შესაძლოა აღნიშნული კონფლიქტი თავდაპირველად არც არასოდეს დაწყებულიყო.
ფოტო: საგარეო რეკლამის მაგალითი ყირიმში, იმის შემდეგ რაც ნიღბიანი რუსული ჯარები შეიჭრნენ ნახევარკუნძულზე და სანამ გაიმართებოდა 2014 წლის 16 მარტის უკანონო “რეფერენდუმი”. ეს ნიშანი გვაუწყებს: “16 მარტს ჩვენ ვირჩევთ – [ყირიმი სვასტიკით] ან [ყირიმი რუსეთის დროშით]. მსგავსი პოსტერებია ასევე ე.წ. სეპარატისტული “რესპუბლიკების” ტერიტორიებზეც.
2. ეფ-ეს-ბე-ს ყოფილმა პოლკოვნიკმა “ომის ჩახმახს გამოკრა ხელი
პრორუსული არეულობები ხარკოვში, რომლის დროსაც პროტესტის მონაწილეებმა მოახერხეს რეგიონული ადმინისტრაციის შენობის აღება ეხლა მხოლოდ ომის წინა პერიოდის სქოლიოდ რჩება. დონეცკის “ამბოხება” განსხვავებული გახდა იმის გამო, რომ ნიღბიანი ადამიანების ჯგუფმა, რომლებიც მოულოდნელად გადაადგილდებოდნენ დონბასში და იკავებდნენ პოლიციის შენობებს იარაღის მოსაპოვებლად. “დი -ენ-არ-ის” (დონეცკის ხალხთა რესპუბლიკა) ყოფილმა “თავდაცვის მინისტრმა” – იგორ “სტრელკოვ” გილკინმა ნოემბერში მიცემულ ინტერვიუში, აღიარა რომ სწორედ მან “გამოკრა ომის ჩახმახს ხელი” დონბასში, როდესაც მან ყირიმში რუსი და ადგილობრივი მოხალისეებისგან შემდგარი ერთეული ჩამოაყალიბა:
“სწორედ მე გამოვკარი ამ ომის ჩახმახს ხელი. ჩვენს ერთეულს რომ საზღვარი არ გადაეკვეთა, ყველაფერი ისე დასრულდებოდა როგორც ხარკოვსა და ოდესაში. რამოდენიმე ათეული მსხვერპლი, ნაწილი დამწვრობებით და დაკავებულები. და ესიქნებოდა ამ ყველაფრის დასასრული… პრაქტიკულად ჩვენი ერთეულის დამსახურებაა, რომ ეს მიმდინარე ომი გაგრძელდა. “
3. დონეცკის რესპუბლიკის “დამფუძნებელი მამები” რუსები იყვნენ.
Leaders-of-terrorism-in-Ukraine2
ორი რუსი (რეალურად მოსკოველები), იდგნენ ე.წ. დი -ენ-არ-ის შექმნის სათავეებთან – ზემოთ ნახსნები იგორ გილკინი და რესპუბლიკის პირველი სამოქაალქო ლიდერი, ალექსანდრ ბოროდაი. როგორც ჩანს, ამ ორ დამპყრობელს საკმაოდ დიდი ხნის ისტორია აკავშირებს ერთმანეთთან, ისინი ყოველთვის ადვოკატირებას უწევდნენ რუსულ ექსპანსიონიზმს და ცივი ომის შემმდგომ რევანშიზმს მაშინაც კი, როდესაც ეს არ იყო მეინსტრიმი. ორივე პროფესიულად დაკავშირებულია რუს მართლმადიდებელ ოლიგარქ, კონსტანტინ მალოფეევთან, რომლის ოცნებებიც, რუსული იმპერიის აღდგენასთან დაკავშირებით, საჯაროდ არის ცნობილი. მოგვიანებით ორი დამპყრობელი აიძულეს დაეტოვებინათ დონბასი, ამასობაში, რუსული წყაროების მიხედვით, კრემლის წარმომადგენლებმა პირდაპირი კონტროლი აიღეს ხელში, ინარჩუნებდნენ რა უკრაინის მოქალაქეებს, მაგალითად დი-ენ -არ- ის “პრემიერ მინისტრ” ზახარჩენკოს, როგორც მოჩვენებით მმართველს. ამას გარდა, აღსანიშნავია, რომ მრავალი დი-ენ-არ-ის წამყვანი ფიგურა არის რუსი ეროვნების.
4. რუსეთი 2014 წლის ზაფხულიდან ამარაგებს ომს.
ამ დროისთვის, კონფლიქტი შეიძლება კერძო (თუმცა ასევე რუსული) მცდელობად ჩანდა, რომ არა იარაღის სტაბილური შემოდინება რუსეთის საზღვრიდან. მომარაგების შემოსვლა დაიწყო ივნისიდან, მას შემდეგ რაც ტერორისტებმა დაიკავეს უმეტესობა უკრაინული გამშვები პუნქტებისა რუსეთთან საზღვრამდე მონაკვეთში, გახადეს რა ეფექტურად უკონტროლო რუსეთთან საზღვარი. გამომდინარე იქიდან, რომ უკრაინის და ნატო-ს მიერ წამოყენებული მრავალი პრეტენზიის დასადასტურებლად მცირე მტკიცებულებები არის წარმოდგენილი, რომ რუსული იარაღი კვეთდა საზღვარს, არსებობს OSCE-ს პრობლემა, რომელსაც არ უშვებდნენ უმეტესობა სასაზღვრო გამშვებ პუნქტებზე, ასევე არსებობს რამდენიმე დამაჯერებელი მტკიცებულება, რომ რუსული ტექნიკა შემჩნეულ იქნა თავდაპირველად რუსეთის ტერიტორიაზე და მერე უკვე დონბასში, ყველაზე მეტად აღსანიშნავია ბუკ შუმ სისტემა, რომელმაც გავრცელებული ინფორმაციით MH-17 ჩამოაგდო. ნაწილი სატრანსპორტო საშუალებებისა და იარაღისა, რომელიც უკრაინაშია დაფიქსირებული რუსეთშია წარმოებულიდა არასოდეს ყოფილა გაომყენებული უკრაინის შეიარაღებული ძალების მიერ.
5.რუსულმა არტილერიამ საზღვართან ცეცხლი გაუხსნა უკრაინულ ჯარებს.
 
ღია საომარი მოქმედებების პირველ ეტაპზე, 2014 წლის ივლისში რუსულმა არტილერიამ ცეცხლი გაუხსნა ნახევრად ალყაში მოქცეულ უკრაინულ შენაერთებს, რომლებიც შეეცადნენ დაეცვათ საზღვარი. ეს შეტევები დაფიქსირებული აქვს უამრავ სოციალური მედიის მომხმარებელს, არსბეობს ვიდეოები და ბოლოს, ეს ყველაფერი შემაჯამებლად დამტკიცდა ბელლინგცატ-ის ღია წყაროს საგამოძიებო პროექტის ფარგლებში. საარტილერიო შეტევებმა უკრაინული მხარის მძიმე ზარალი გამოიწვია, როგორც აღჭურვილობის ისე პერსონალის მხრივ და უკრაინელები იძულებულნი გახდნენ ჯარები უკან, დასავლეთისკენ გამოეხმოთ.
Image: released by NATO
6. რუსეთის ჯარები დონბასში აგვისტოდან მოყოლებული იბრძვიან.
გარდა რუსული ჯარების აშკარა მონაწილეობისა ყირიმის ოკუპაციაში, დაფიქსირდა რამდენიმე შემთხვევა რუსული ჯარების ფართო გამოყენებისა უკრაინის შიგნით. ალბათ, ყველაზე მეტად აღსანიშნავია 2014 წლის აგვისტო, როდესაც “სეპარატისტების” თავდაცვა ინგრეოდა უკრაინული შეტევის შედეგად, რუსეთის ძალების რამდენიმე ერთეულმა გადაკვეთა საზღვარი და შედეგად მოხდა ილოვაისკის კატასტროფა და ნოვოაზოვსკის აღება სამხრეთში. აღნიშნული დაადასტურა უკრაინისა და ნატო-ს წყაროებმაც, თუმცა, ასევე აღსანიშნავია უამრავი ანგარიში დაჭრილ თუ მოკლულ რუს ჯარისკაცებზე უკრაინაში და ასეულობით ციფრში გამოხატულ რუსულ დანაკარგზე. ბოლო დროს ახალი ისტორია გაჩნდა აღმოსავლეთ ციმბირელი სატანკო მსროლელისა,რომელმაც გადაკვეთა საზღვარი თავის სატანკო ერთეულთან ერთად რათა მონაწილეობა მიეღო დებალცევოს შეტევაში.
7. ადგილობრივი მეამბოხეები” არ არიან იმდენად ადგილობრივები, როგორც ეს შეიძლება ჩანდეს.
მიუხედავად ზემოთ მოყვანილი დეტალებისა, შესაძლოა მავანი ისევ ამტკიცებდეს, რომ რუსეთი მცირედით თუ ერევა ადგილობრივ ამბოხში. თუმცა, “ნოვოროსიის შეიარაღებულ ძალებზე” უფრო ახლო დაკვირვება ცხადად გვაჩვენებს, რომ ამ ძალების დიდი ნაწილი რუსი ეროვნებისაა,უფრო ხშირად რეკრუტირებული და მომზადებული რუსეთში. პატიმრების დაკითხვების და ამ “მოხალისეთა” ნებაყოფლობითი “ექაუნთები” ცხადყოფს, რომ რუსეთი არსებითად ქმნის ახალ სამხედრო ერთეულებს; რაც გულისხმობს მომზადებას, აღჭურვას და ზოგჯერ ბრძანებების გაცემასაც. ასევე არსებობს უამრავი პრეტენზია, რომ ადგილობრივი მოხალისეების რიცხვი შემაშფოთებლად დაბალია, თუმცა ასევე ძალიან რთულია ზუსტად განსაზღვრა თუ რამდენი უკრაინის მოქალაქეა ადგილობრივ მოამბოხეთა რიგებში.
მაშ, რა სახის ომთან გვაქვს საქმე?
უკრაინაში მიმდინარე კონფლიქტს ქონდა რუსული პროპაგანდის მიერ შექმნილი casus belli, რომელიც დაიწყო რუსეთში შექმნილი ერთეულებით, რომელსაც რუსეთის მოქალაქეები ხელმძღვანელობდნენ საკმაოდ დიდი ხნის მანძილზე, რომელიც წახალისებული იყო რუსული იარაღით და ჯავშანტექნიკით, რუსული არტილერიის და რეგულარული ერთეულების პირდაპირი ჩართულობით და რუსეთიდან მასიურად შემომავალი არარეგულარული შენაერთების მონაწილეობით. როდესაც უყურებ ამ დადგენილ ფაქტებს, უკვე შეუძლებელია აღნიშნულ რუსეთ-უკრაინის ომს უწოდო შიდა კონფლიქტი, მიუხედავად იმისა, რომ ის იმთავითვე სწორედ ამას ისახავდა მიზნად. .
facebook twitter euromaidanpress_transp3
Get involved: join our team! Translate this article to your language
You could close this page. Or you could join our community and help us produce more materials like this.  We keep our reporting open and accessible to everyone because we believe in the power of free information. This is why our small, cost-effective team depends on the support of readers like you to bring deliver timely news, quality analysis, and on-the-ground reports about Russia's war against Ukraine and Ukraine's struggle to build a democratic society. A little bit goes a long way: for as little as the cost of one cup of coffee a month, you can help build bridges between Ukraine and the rest of the world, plus become a co-creator and vote for topics we should cover next. Become a patron or see other ways to support. Become a Patron!